Daimi Tarlalar

Daimi Tarlalar

Ekilecek tarlayı münavebe ile değiştirerek, yani birini nadasa bırakıp öbürünü işleyerek yapılan değişmeli tarım’a karşılık daimî tarlalar Çin’de başlıca tarım şekli olmuştur. Devletçe tarlaların tevzi şekilleri üzerinde bundan önce bilgi vermiş olduğumuzdan[1] konuyu burada ele almayacağız. Yine Wang Chen’e kulak verelim; o bize Kuzey Yaylalar’da çiftçilerin uyguladıkları sürme tekniklerini anlatıyor:

“Görünürde Kuzey Çin’de bir âdet vardır, ilkbaharda erken ya da geç saatlerde sürülür, yazın gece ve güzde de güneş tepedeyken sürülecektir… Bunlar daima bir özel şekilde sürerler:”

“Tarlanın merkezinde her şeyden önce iki paralel sıra çekilir; bunun için saban bıçağı içe merkeze, bir sırt teşkil edecek şekilde çevrilir… Bu sırt, hareket noktası olarak alınarak dışarıya doğru sarılır. Bu bölüm bitince buna bir “kangal” denir. Bunu müteakip bir başka kangal yapılır. Üç kangal yapılıp durulur. Sonra geriye doğru ters yönde, dıştan içe doğru, iki oluk arasında bir sırt teşkil etmek üzere gidilir; üç kangal bir böyle sırt eder. Düz tarlanın çoğu böyle sürülür” (şek. 16).

Çin sabanlarının kulak demiri sabit olduğundan sırt’lar hep aynı yöne yatar; bu itibarla son karşı sürme işlemi toprağın tesviyesi, tarlanın kenarlarında sürülmemiş alanın kalmamasını sağlamaktadır[2].

Hayli gelişmiş bir deneysel birikimin ürünü olan çok ayrıntılı ve her koşula göre tertiplenmiş sürme ve ekme şekillerinin tafsili bizi burada çok uzağa götürecektir.

[1] Bkz. B.Oğuz. – C.II/2. s.640 ve dev.

[2] F. Bray. – op.cit., s.101-5.